دل بی نوای مو از همه دنیا میگیره

ولی وقتی شب مشه تاریکی بالا میگیره
دل بی نوای مو از همه دنیا میگیره

بین ایی همه خوشی صفا صمیمیت چرا
غم لعنتی میه کنج دلوم جا میگیره؟

مو که حال هیچکسی ره بد نکردوم تو بگو
از شتر چرا سواری، دره دولا میگیره

اقا مو بد، بد عالم، اصلا حرفتان قبول
ولی جای حق چرا تقاصِ ملا میگیره

اگه مردی سرو کلش باشه لخت باشه پتی
گناهه که اکبر اقا رو از عذرا میگیره

از زمین به آسمون ما که ندیدم بباره
انگاری دوچرخه ایی سبقت از هندا میگیره

بخدا ایی خر ما از کرگی هم دم نداشت
دم در اورده حالا، دیه شه از ما میگیره

خلاصه دست از سر مای کچل برندرن
اه ما دامنتانه عاقبت تا به ثریا میگیره

با گویش مشهدی تقدیمتان

نوشته و خوانش مجتبی حیدری

یادش بخیر

لحظه های عاشقی یادش بخیر
آن‌ یگرنگی سادگی یادش بخیر

غصه و شادی و گاهی ناز و قهر
دلبری  دلبستگی  یادش  بخیر

بهترین دوران که در کوی شما
بوده کارم  بندگی یادش بخیر

با خیالت  در تمام  کوچه ها
یکسره  آوارگی  یادش  بخیر

شرمسار خود مرا می داشتی
وآنهمه شرمندگی یادش بخیر

فصل سبزی بود برما هرچه بود
آن بهاران زندگی یادش بخیر

مجتبی حیدری

بسم رزاق بی منت

بسم رزاق بی منت

اول دفتر به نام کِرِدِگار
بِسم ربِ خالقِ پَروردِگار

پیش آن تنها نگار مهربان
میزنم سجده مکرر بی امانکو پدید آورده این میخانه را
خود همیشه پُر کند پیمانه را هر نفس گویم ثنای او کم است
صد هزاران شکر لازم هر دم استبارالها، مهربانا، نور ایمانم بده
از گناهانم گذر کن بعد پایانم بدهمجتبی حیدری