روز جهانی مرد بر مردان به دور از نامردی نامردمان مبارک

یک مرد پادشاهست، با یارِ جفت  جورش
آویز کن به گوشت، مرد است و یک غرورش

بل بیشمار زَخم است کو خورده تا به امروز
ایمن شد از جسارت دردانه ی جسورش

این را بخوانی ایکاش از پشت چهره ی او
پیرش در آمد عمری تا قد کشیده پورش

یک شیر مرد ما را گردن گرفته هر جا
باریک تر ز مویی است آن گردن قطورش

من سجده میزنم بر پا پینه های دستش
بر چین صورت و بر موی سپید و بورش

فارغ ز جنسیت ها مردانگی کن این بار
باهم فرود آریم سر بر سر صبورش

مظلوم تر از او نیست در روزگار ای دوست
برگوی شنتیا را باشد چه او قصورش؟

مجتبی حیدری(شنتیا)

حلقه دار

یکی شبی با گریه هایم روبرویت آرزوست

حلقه ی داری به جنسِ رشته مویت آرزوست

مجتبی حیدری(شنتیا)

حق الناس

حق گفت که حقت به مساوات
تقسیم شد از سمت سماوات

گر عارف و زاهدی ور عالم
یا بنده ی جهلی و خرافات

حقا که تو را دادگر هستم
بر داد تو می رسم از آفات

قسمام تمام قسمتم من
روزی دهمت ازین کرامات

بر خلق جهان ضرر رسانی
این چرخه شود دار مکافات

از دور و برت رضا نگیری؟
آیند به برزخت ملاقات

از حق بنی بشر به حالت
هرگز نکنم کمی مراعات

یارب سخنی درین میان هست
من معتقدم به این روایات

اما تو برای ثبت این حرف
مهری بزنش ز روی اثبات

گفتی که تو را دادرَسم من
الوعده وفا، وگرنه هیهات

مجتبی حیدری(شنتیا)

صحبتی با شش سالگی ام

از بداهه ها

شش بهار و شش زمستان دیده ایی

چیز دیگر نیست کآن  نادیده ایی

طفل معصوم درونم قد نکش

آرزوی اندرونم قد نکش 

بهترین دوران تو این کودکی است

حفظ شعر حافظ است و رودکی است

بعد از این در انتظارت قهر هست

دائما دنیا به کامت زهر هست

بعد از این باشی عزادار خودت

جبر و اجبار است و وادارِ خودت

مهر میمیرد به آبان می روی 

زین بهارت رو پایان می روی

بداهه.........

مجتبی حیدری(شنتیا)

قتل

رفت و ما را کشت و یک سرنخ نداد
همتی صاحبدلان، صاحبدلِ من قاتل است

مجتبی حیدری(شنتیا)